Geneeskunde is een modern wonder. De ontwikkeling en ontdekking van talrijke geneesmiddelen, therapieën en chirurgische ingrepen heeft ongetwijfeld het leven van miljoenen Amerikanen gered. Waar zouden we zijn zonder penicilline of apendecto-mies? Zelfs ons vermogen om wonden te steriliseren en infecties te voorkomen heeft de gemiddelde levensduur drastisch doen toenemen. Maar niet alle behandelingen zijn gelijk. Voor elke baanbrekende, levensreddende ontdekking zijn er tientallen die schadelijk, ondoeltreffend of zelfs dodelijk blijken te zijn. Misschien nog belangrijker dan de ontdekkingen zelf is de manier waarop ze werden ontdekt.
Penicilline, bijvoorbeeld, werd grotendeels bij toeval ontdekt. Dr. Alexander Fleming, de bacterioloog van dienst in het St. Mary's Hospital, keerde terug van een zomervakantie in Schotland en trof daar een rommelige laboratoriumtafel en nog veel meer aan. Bij onderzoek van enkele kolonies Staphylococcus aureus ontdekte Dr. Fleming dat een schimmel, Penicillium notatum genaamd, zijn petrischaaltjes had verontreinigd. Nadat hij de schaaltjes voorzichtig onder zijn microscoop had gelegd, stelde hij tot zijn verbazing vast dat de schimmel de normale groei van de stafylokokken verhinderde. Na nog een paar weken had Dr. Fleming genoeg van de schimmel om te beginnen met het testen tegen infecties. Het onderzoek werd voortgezet door Dr. Howard Florey, die in staat was om en de labo tests uit te voeren die nodig waren om de doeltreffendheid van penicilline te bewijzen.
Download het onderstaande document en lees meer.