Het begint steeds duidelijker te worden dat de wereld niet geregeerd wordt door onze verkozen politici, maar door een set satanische pedofielen die in 1773 het plan hebben opgevat om van de wereld één grote fiscale slavenplantage te maken. Je kunt je vast wel inbeelden dat er niet al te veel familiefeesten zijn waar dat thema eens gezellig op tafel kan worden gelegd. Hierbij de uitnodiging om er eens over te beginnen.
Maar toch: in de afgelopen tien jaar is het ongeloof hierin – want zeg nu eerlijk: wie wíl dat eigenlijk geloven? – danig afgenomen. Mensen beginnen wakker te worden en te begrijpen waarom het is dat onze politici feitelijk geen macht hebben. Die macht ligt vooral op het psychische vlak ligt: ze zijn chanteerbaar. Ze zijn de slaaf van geheimen die niet mogen uitkomen, waardoor een ander, achter de schermen, macht over hen heeft. Die echte onbekende macht, met andere woorden, is onzichtbaar.
Nu bestaan er klassen van geheimen. De lokale politicus zal bij een glaasje bier al wel eens een aanbesteding richting een bevriende ondernemer hebben geloodst, hoogstens heeft de ober dat gehoord, waardoor die politicus chanteerbaar is geworden. Of de nationale politicus zal in een “private dining room” wel al eens de nationale energiemaatschappij geprivatiseerd hebben met voor zichzelf een dikke bonus. Maar ook dat is eigenlijk nog klein grut.
Wie écht op niveau wil meespelen in de politiek moet zich begeven in de milieus waar geheimen aan de lopende band worden geproduceerd, en iedereen dus onderling chanteerbaar is: de private clubs, waar cocaïne, hoeren en ja zelfs minderjarigen, baby’s en kinderen, genuttigd worden als waren het borrelnootjes. Pas als je op dat niveau meedraait, kun je echt dingen “veranderen”. Dan weet je namelijk genoeg over je politieke tegenstanders om een nationaal schandaal te veroorzaken.
Maar er is nog een niveau daarboven. Een niveau waar alleen de béste – dat is: de meest corrupte – politici worden toegelaten. Dat niveau wordt niet langer beheerst door motivaties van wereldse aard, maar door motivaties van door en door spirituele aard. Het gaat op dat niveau niet over geld of status of hoeren of zelfs macht. Neen, op dat niveau gaat het over één ding, en louter één ding: het aanbidden van de duivel. Ook het werkterrein van de duivel behoort tot de spirituele wereld; het is in die sferen niet alleen maar rozengeur en maneschijn. De aardse mens van goede wil bidt door middel van het gebed tot het licht en de satanist bidt tot het duister en de duivel himself.
Of je nu gelooft in de duivel, of niet – het zal mij worst wezen. Tien jaar geleden geloofde ook niemand het, toen langzamerhand bekend werd wie de wereld echt regeerde. We hebben in Nederland immers al de zaak Joris Demmink gehad, de moord op Pim Fortuin en op minister van staat Els Borst. We hebben het onder vreemde omstandigheden omgekomen prinsenkind Friso! En we hebben de vader en de grootvader van deze telg van blauw bloed; Claus en Bernhard. Allemaal brave mensen toch?
Sinds de zaak-Epstein is er geen ontkomen meer aan: we weten met zekerheid – zelfs al is Epstein nu “gezelfmoord” in zijn cel – dat Bill en Hillary Clinton en tal van andere “hoge” politici de Lolita Express genomen hebben naar Epsteins private eiland. Een eiland met daarop een Egyptisch-aandoende tempel der lusten en daaronder een labyrint van gangen en kamers.
Of Epstein werkelijk dood is zullen we wellicht nooit weten. Mogelijk hebben de geheime diensten die dit eiland uitbaten, om zo macht te kunnen verwerven over de politiek, hem in veiligheid gebracht. Een half jaar esthetische operaties door topchirurgen, een paar miljoen op de bank (geld wordt eenvoudig gratis bijgedrukt) and off you go: een nieuw leven, buiten de schijnwerpers. Iemand zou er eens een roman over moeten schrijven; de waarheid, namelijk, overtreft de fictie véle malen.
PS: Gelieve dit bericht zoveel mogelijk te delen. Als je durft, tenminste, zo wordt misschien ook de rest van de familie en de buurman wakker. Besef dat deze wereld ook jouw wereld is en straks van je kinderen en klein kinderen. Welke wereld geven wij door aan ons nageslacht?
Met toestemming deels overgenomen van Brecht Arnaert.