Zonder de kennis van een doel kun je als mens geen reden vinden om een pad te betreden dat naar een bepaald doel leidt. Immers, als je niet weet waar je naartoe gaat, waarom zou je dan de weg nemen die je daarheen leidt? Onze dagelijkse leven en bezigheden zijn gebaseerd op behoeften van zelfbehoud, comfort en het vooruitkomen in een wereld die gebaseerd is op een succescultus. Binnen de kaders waarvan wij denken dat die de werkelijkheid vormen; ons eigen hoogstpersoonlijke wereldbeeld.
Kijk nu eens naar jouw leven als naar een toneelstuk. (Komedie, klucht, treurspel of tragedie naar keuze!) De toneel achtergrond is een beschilderd doek, zo hoog als het plafond en even breed als de zaal. Wat erop geschilderd is, is jouw werkelijkheid, jouw leven. Je speelt je rol met verve (het is immers je eigen leven) en je gaat hier volledig in op. Er zijn andere spelers op het toneel en allen spelen hun eigen rollen, net zoals jij jouw rol speelt. Wat dit spel speciaal maakt is dat je een dubbele opdracht hebt; je bent zowel acteur op het podium als ook de toeschouwer in de zaal van je eigen spel; je kijkt dus naar je eigen rol. Je ziet dan dat je veel bezig bent met je basisbehoeften en met korte- en lange termijn doelen. Deze doelen zijn voor je vastgesteld door de maatschappij, de gemeenschap en de sociale structuur waarin je leeft. De mensen op het toneel zijn als poppetjes om die doelen gerangschikt; ze passen zich netjes aan bij deze doelen en spelen braaf het spel, net zoals jij dat doet.
Als toneelspeler word je volledig in beslag genomen door het spel maar vanuit de zaal kun je zien dat er achter het decor iets anders gaande is. Het decor en het toneelspel laat de toeschouwer een schouwspel zien dat een afleiding is voor wat er achter het scherm zich afspeelt. Het scherm is dus eigenlijk een illusie en dient om de aandacht gevangen te houden over wat zich op het wereldtoneel afspeelt. Achter het scherm (of sluier of Maya) bevindt zich een werkelijkheid van een totaal andere orde.
We zijn als mens is staat om ons leven vanuit meerdere posities of percepties te bekijken. Wat we ervoor nodig hebben is ons voorstellingsvermogen en de kennis om dit toe te passen. Dat voorstellingsvermogen hebben we al en wat vaak ontbreekt is de kennis over wat er achter de sluier verborgen ligt. Kennis over een andere werkelijkheid die in de voorbije eeuwen verborgen werd gehouden voor de mens.
Aan het eind van het leven ondergaan we de transformatie die wij de dood noemen. Dit is het afscheid van het fysieke leven en de overgang naar een leven in andere dimensies. Velen kijken pas dan naar de echte waarden en doelen. Met andere woorden; we zien niet eerder van wat zich achter het toneeldoek afspeelt. Het was er altijd al, we waren alleen te druk bezig en te afgeleid om het op te merken. We herinneren ons op dat moment ook dat die realiteit van het leven al aan werd getoond vóórdat we aan dit leven begonnen.
Is het niet ongelofelijk spijtig dat we er dan eerst achter komen wat het doel van het leven is? Wat heb je nodig om dat doel te kennen en te bereiken? Een andere perceptie en kennis plus de tijd om aan het bereiken van dat doel te werken!