Het leven dat we leven stelt mogelijk veel meer voor dan we ons ook maar kunnen ‘voorstellen”. Vaak leven we op de automatische piloot; de ene dag volgt de andere, week in week uit en de jaren volgen elkaar op en voordat we het eigenlijk in de gaten is het leven al een eind opgeschoten. Opgeschoten waarheen? Naar de dood?
Wat weet de gemiddelde mens van een mogelijk vervolg op het leven; een leven dus na dit leven? Van onze ouders horen we hier meestal niet veel over omdat zij het ook niet weten. Op scholen wordt aan dit onderwerp geen aandacht geschonken en van familie, vrienden, kennissen en andere mensen horen ook niets. Is dat niet enorm idioot!?
Het meest onafwendbare, het meest zekere en het meest niet te vermijden event komt met iedere harteklop en ademhaling dichterbij. En toch, we doen alsof deze gebeurtenis niet bestaat en leven het leven of er geen eind aan komt. Totdat er iemand doodgaat in onze omgeving en de hele boel is ontregeld en reageren we of dit het meest onrechtvaardige en onverwachte is dat ons ooit is overkomen.
Maar stel je nu eens voor dat jij, degene die nu door jouw ogen dit verhaal leest, al bestond voordat je lichaam geconcipieerd werd, (ei- en zaadcel vinden elkaar)! Dat jouw essentie, ziel, al wachtte op het intieme samenkomen van je toekomstige ouders om vervolgens aangetrokken te worden naar die embryo die het resultaat was van dat samenzijn. Stel je voor dat je, voordat je afdaalde naar dit lichaampje, uitgebreide en langdurige vergaderingen hebt gehad met begeleiders aan ‘die andere kant’. Mensen die jou voorbereidden voor dit toekomstige leven, de ervaringen die je plande om te gaan hebben, de aardse mensen die je zou gaan ontmoeten, de baan, de partner, de kinderen enzovoort die deel zouden gaan uitmaken van het leven dat nog geleefd moest worden. Dat heel dat toekomstige leven feitelijk al door jou gezien was in een soort van bioscoop voordat je er begon. Plus dat je afspraken maakte dat je terug zou komen, na afloop van dat aardse leven, naar die ‘hemelse’ dimensie met bepaalde ervaringen die je zou opdoen op aarde en in dat toekomstige leven. Ervaringen die je alleen maar kunt opdoen tijdens een leven op aarde.
Dat je afscheid neemt van al die zielen die je kent op dat hemelse niveau omdat je voor een bepaald aantal jaren naar de aarde gaat. Ook omdat je weet dat als je eens geboren zult zijn, de herinnering aan die andere dimensie met iedere aardse dag die voorbijgaat minder wordt totdat dit na verloop van tijd vrijwel geheel verdwenen is. Dat je vanaf dat moment alleen nog maar je intuitie hebt op je koers mee te bepalen en dat je intellect en ego vaak roet in het eten zullen gaan gooien. Met het risico dat je in de loop van dit aardse leven ook, net als al die zielen die met de hoogste verwachtingen en idealen naar deze planeet kwamen, gefascineerd en gebiologeerd raakt door dit zintuiglijke leven met al haar verleidingen en verlokkingen en dat daarmee die bovenzintuiglijke wereld steeds meer op de achtergrond raakt. Dat daardoor mogelijk weer een leven niet dat oplevert wat je jezelf had voorgenomen voor aanvang van dat aardse avontuur. Want het is een avontuur!
Stel je nu eens voor dat we onze kinderen, die nog veel van die andere wereld weten, helpen om deze herinneringen actief te houden. Herinneringen aan een wereld van liefde, gelijkheid, broeder- en zusterschap en van samen delen. Een wereld waarnaar wij weer terug naar toe gaan als we die aardse reis beëindigen en dat we daar met feestelijkheden en vreugde weer begroet worden. Welkom Thuis! Dit is toch een heel ander verhaal dan die aardse onzin en treurnis die wij er hiervan maken.
Maar vraag je ook eens af of we die cycli van geboorte en dood tot in de eeuwigheid blijven maken of dat er een ander doel voor de leven(s) is?