Censuur is een bekentenis van vrees voor de waarheid. Waarom geloven virologen in virussen, hoewel er geen virussen zijn in levend weefsel en cellen? Virologen definiëren dat een virus geen spijsverteringssysteem en metabolisme heeft, zich niet kan voortplanten en ook geen celkern bevat, in tegenstelling tot een eukaryoot die dat wel heeft. Een virus is dus biochemisch dood. Vele virologen beweren bovendien dat alleen een volledige virale genoom streng in staat is tot infectie, maar een deel van het virus (d.w.z. een gen fragment) is dat niet.
Tegelijkertijd verbergen ze hun grootste beroepsgeheim: HET COMPLETE VIRALE GENOOM STRENG HEBBEN ZE NOG NOOIT GEVONDEN. Alle claims over virussen als ziekteverwekkers zijn onjuist en gebaseerd op eenvoudig te herkennen, begrijpelijke en verifieerbare onjuiste interpretaties. Terwijl wetenschappers in laboratoria namelijk denken met virussen te werken, werken ze in feite enkel met bepaalde componenten van stervende, in zeer speciale omstandigheden verworven weefsels of cellen. Hun basisgeloof is dat deze weefsels en cellen afsterven omdat ze besmet zijn met een virus.
Virologen doden ongewild weefsel en cellen in het laboratorium
De grote waarheid is dat deze laboratorium weefsels en -cellen afsterven door verhongering en vergiftiging van de toxische antibiotica die eveneens de mitochondriën in de cellen doden, omdat mitochondriën bacteriële DNA bezitten. De methodologie van het testen op zich dood de weefsels en cellen. Echter het grootste inzicht zou zijn dat de weefsels en cellen ook volledig vanzelf afsterven zonder toevoeging van zogenaamd “geïnfecteerd” bloed, speeksel of andere vermoedelijk “geïnfecteerde” lichaamsvloeistoffen door stopzetting van de nutriënten oplossing en aanvang van de vergiftiging.
Virologen snappen dit blijkbaar niet. Volgens basale wetenschappelijke standaarden moeten er op zijn minst controle tests uitgevoerd worden om zeker te zijn dat het werkelijk “virussen“ waren die hebben geleid tot het afsterven van de weefsels of cellen. Maar om het vermeende “vermenigvuldigen van virussen in cellen daadwerkelijk vast te stellen, had men in een controlegroep additionele proeven moeten doen waarbij men steriele substanties van kerngezonde mensen toedient. Dit om te controleren of het natuurlijk niet de methode zélf is die de resultaten oplevert of vervalst.
De weefsels en cellen die worden gebruikt voor de “detectie” en “vermenigvuldiging” van de “virussen” worden vóór het toedienen van de vermeende “infectie” (vals concept) op een zeer speciale manier voorbehandeld. Van de voedingsstoffen wordt 80% ontnomen, zodat, ze honger krijgen en de “virussen” (in wezen cel-afval) weer opnemen, als waren het voedingsstoffen. Hieruit spruit het idee voort dat “virussen” cellen “binnendringen”.
PRECIES DIE CONTROLETESTEN WORDEN GEWEIGERD IN DE VIROLOGIE
Controle-experimenten hebben dus de hoogste prioriteit en zijn zelfs een basisvoorwaarde om een resultaat als “wetenschappelijk” aan te kunnen merken. Waarom voert men geen controle tests uit? Omdat de basis publicaties die van fundamenteel belang zijn voor de virologie door Nobelprijswinnaar voor geneeskunde John Franklin Enders uit juni 1954, en nog zes artikels daarna géén controle-experimenten bevatten.
Dit maakte van een speculatieve hypothese in de ogen van velen zo goed als een wetenschappelijk feit. Enders wordt gezien als de autoriteit en wel een die tot op de dag van vandaag niet in twijfel wordt getrokken. Het gevolg is dat vele wetenschappers zonder het zich echt te realiseren erg onwetenschappelijk te werk zijn gegaan. Sindsdien wordt het afsterven van weefsels en cellen in een reageerbuis consistent maar verkeerdelijk gezien als bewijs van het bestaan van virussen.
Het is dus echt heel eenvoudig
Het afsterven van weefsels en cellen wordt ten onrechte als de isolatie van het virus beschouwd. Wat men verder dus ook moge beweren: feit is en blijft dat een virus nooit werd geïsoleerd in de ware zin van het woord – dat is: als geheel vertoond, diameter bepaalt of biochemisch gekarakteriseerd en gedetermineerd. De elektronen- microscopische foto’s van de vermeende virussen, bijvoorbeeld, tonen in werkelijkheid gewoon reguliere deeltjes van stervende weefsels en cellen, meestal hooguit in modelvorm. Het zijn deeltjes van exosomen, ribosomen, mitochondriën en alle andere celorganellen die afgebroken worden als de cel afsterft (apoptose) dat men ziet.
Hoe kan iets dat zo “doods” is, echter de kracht ontwikkelen om het organisme binnen te komen via de dermis (lederhuid), corium en fascia (bijzonder bindweefsel ter ondersteuning van de organen), de bekleding van de bloedvaten en de volledige werking van de spijsvertering. Hoe kan zo iets “doods” tegen de stroom ingaan van het trilhaarepitheel van de slijmvliezen om dan door het taaie bindweefsel te dringen dat alle cellen en weefsels omgeeft. Dat is niet langer een open vraag, maar een weerlegde mythe geëvolueerd gedurende onze geschiedenis dat niet aanvaard wordt door de huidige virologie.
De virologie heeft zichzelf al in 1951 weerlegd
Daarbij was zelfs de theorie van de cellulaire pathologie waarop de geneeskunde en alle biologie berust ontkracht. Uit deze foutieve theorie is de infectie, genetica, kanker, besmetting en immuunsysteem ontstaan. Al deze concepten zijn niet correct en bovendien ook weerlegd. Virologen zien ook boven het hoofd dat vanaf 1952 een nieuw idee over de virologie ontstond dat gebaseerd is op een verkeerde interpretatie van bacteriën en hun fagen. Fagen zijn geen geïnterpreteerde virussen, maar nuttige “minisperma” waarmee bacteriën kunnen overleven als de levensomstandigheden niet gunstig zijn.
Virus komt uit het Latijn en betekent letterlijk “ziektegif”
Nieuwsgierige onderzoekers weten dat biologisch leven wordt gecreëerd uit structuren. Bacteriële biomassa wordt omgezet in vele kleine structuren met exact dezelfde structuur. Deze kleine structuren hebben de functie (zoals minisperma of sporen) om hun nucleïnezuur beschikbaar maken voor die organismen die het nodig hebben. Het centrale biomolecuul van de chromosomen, waarop informatieve sjablonen voor ongeveer 10% van onze eiwitten, voorheen bekend als genen aan te kunnen maken. Deze gerichte en nuttige processen waren negatief geïnterpreteerd als ziektetoxines (Lat. virus), door de goed-kwaadbril van de cellulaire pathologie, ontstaan door het dualistische denken uit het modernistische positivisme van de 17de eeuw en tot vandaag.
Nochtans zijn deze kleine structuren heel gemakkelijk te isoleren, te fotograferen en biochemisch te onderzoeken en te determineren. Sinds 1952 hebben jonge virologen daar geen idee van en GELOOFDEN dat de virussen die bij mensen en dieren werden geclaimd eruit zagen en waren geconstrueerd als de “fagen” (minisperma van bacteriën). Het gaat zelfs zover dat sommige virologen denken dat fagen de virussen zijn die bacteriën vernietigen omdat ze bacteriën zagen sterven toen de fagen eruit kwamen. En hier zit weer een grote vergissing in het taalgebruik.
Fagen is een woord dat afkomstig is uit het Latijn en betekent “eters”, terwijl het in feite de sporen (minisperma) zijn van bacteriën die stierven omdat de levensomstandigheden ongunstig werden. Van zodra deze sporen weer in gunstige omstandigheden terechtkomen ontwikkelen ze zich weer tot bacteriën. Dat is biologie. Antoine Belchamp bewees het bestaan van pleomorfismen, primitieve microben die in ons bloed en onze cellen aanwezig zijn. Ze kunnen van vorm veranderen om als andere microben weer tevoorschijn te komen. Dit gebeurt als de PH-waarde verandert van basisch naar zuur.
Het proces van Dr. Stefan Lanka
Dr. Stefan Lanka loofde een prijs uit van maar liefst 100.000 euro voor de eerste wetenschapper die het bewijs kon leveren voor het effectieve bestaan van het mazelenvirus, volgens het Duitse recht waarin de regels voor wetenschappelijke bewijsvoering zeer duidelijk gestipuleerd was. Dus Dr. Lanka was wel zeker van zijn stuk. In 2014 ging een jonge arts Dr. David Bardens, de uitdaging aan en bezorgde aan Dr. Lanka zes artikels waaruit bleek, althans toch volgens die dokter, dat dit bewijs wel degelijk geleverd was. In eerste aanleg kreeg de arts overigens gelijk, zij het dan vooral omdat de rechtbank oordeelde over een legale techniciteit, en niet over de grond van de zaak, namelijk of die zes artikelen nu daadwerkelijk iets bewijzen of niet.
Dr. Lanka liet het hier niet bij en ging in beroep. Maar met het verzoek om de zes artikelen waarop de jonge arts zich beriep te bespreken. Het was al zeer raar dat deze jonge arts precies de zes artikelen had aangeduid waarvan Dr. Lanka precies wist dat ze de beste poging waren uit de meer dan 30.000 “wetenschappelijke “ artikelen die over het mazelenvirus geschreven waren. Het eerste schokkende feit dat duidelijk maakt welk spel er gespeeld werd, is dat de jonge arts tijdens zijn publieke ondervraging moest toegeven dat hij de zes artikelen niet eens gelezen had.
Men had er dus duidelijk gewoon op gerekend Dr. Lanka te kunnen intimideren met een “lang en slepend” proces. Maar dat was buiten de tegenwoordigheid van geest van Dr. Lanka gerekend. Dr. Lanka won zijn proces in beroep met glans omdat alle zes artikelen gebaseerd waren op één bronartikel: dat de hele illusie van “virologie-als-wetenschap” ondersteunt, en dat is de paper van 1 juni 1954 van John Franklin Enders. Die paper is namelijk manifest onwetenschappelijk. Dit omwille van de simpele reden dat er voor zijn zogezegd “bewezen” stelling rond poliovirussen niet eens een controle-experiment is uitgevoerd!
In 1954 werd een techniek voorgesteld (een van de zes publicaties in het Mazelenvirusproces dat Dr. Stefan Lanka met succes heeft gewonnen) om de vermoedelijke menselijke virussen precies te detecteren zoals de fagen van de bacteriën werden gedetecteerd. Ze geloofden dat wanneer weefsels stierven, ze in virussen zouden veranderen – net zoals bacteriën veranderen in fagen. Met het doorslaggevende verschil dat de fagen werden geïsoleerd en gefotografeerd in grote aantallen en elke keer in zuivere vorm, en hun genetische streng, met altijd de dezelfde lengte, met altijd dezelfde samenstelling dat biochemisch ontleed is, gedetermineerd, en worden steeds als geheel weergegeven. Maar dit is tot op heden niet mogelijk met de enige vermoedelijke virussen. De “virologen” stellen alleen mentaal een model van een virus in het kort samen met fragmenten van vervallen weefsels en cellen, die in werkelijkheid niet bestaan.
Dit is het punt dat ik tot vervelens toe blijf herhalen totdat iemand de zaak echt onderzoekt: wat we het ‘genoom’ van een ‘virus’ noemen, bestaat in werkelijkheid niet, maar is een softwarefictie die is samengesteld door stukjes en beetjes RNA van een RNA-database. Een van de bekendste databases is “Illumina” en een van de meest voorkomende uitlijningssoftware is “Trinity” voor uw informatie. Hallucinante computerberekeningen vullen de hiaten aan om zo een viraal genoom te kunnen construeren. Dat is wat er nu de dag van vandaag gebeurt. Het is tijd dat de wereld de waarheid leert kennen. Wat wij vandaag “virussen” noemen, zijn puur virtuele concepten gebaseerd op een ideologische consensus, niet op een wetenschappelijk experiment.
Virologen weigeren nog steeds controle-experimenten
Omdat onze generatie virologen nog steeds de fundamentele regels van wetenschappelijk werk zoals de controle-experimenten weigeren uit te voeren, hebben ze niet eens gemerkt dat de weefsels en cellen in de reageerbuis niet afsterven door een verondersteld virus, maar door onbedoelde verhongering en vergiftiging in de procedure die voorafgaat aan een schijnbare “infectie”.
Daarom detecteren genetische virus tests alleen de eigen sequenties van het lichaam. Alleen de test toont “positief” als er voldoende gen fragmenten in de te testen steekproef hoeveelheid zijn gevonden. Dit verklaart waarom er ook negatieve testresultaten zijn.
Het is duidelijk dat het lichaam meer weefselmateriaal en dus meer gen fragmenten loslaat, tijdens ontstekingsprocessen. Dan wanneer het lichaam gezond is of wanneer het lichaam tijdens bepaalde andere processen helemaal niets afgeeft zoals in momenten van genezing (als de helingssignalen voorbij zijn). Bovendien hoeft u alleen het aantal monsters (Ongeacht het soort, of het nu gaat om wattenstaafjes, bloed, slijm, sperma, biopsiemateriaal, enz.) elke keer te verhogen, en elke persoon, elk dier en waarschijnlijk zelfs elke plant zal positief testen. Zelfs een citroen, geiten, papaja’s en coca cola zijn reeds positief bevonden. Wanneer gaan we eens ernstig nadenken. Draai de leugen om, dan zie je de waarheid.
Waar komt de informatie van dergelijke databases vandaan? Van “virussen” zou je denken? Fout. Virussen zijn nooit geïsoleerd geweest, ook al zeggen veel wetenschappelijke artikelen dat. Maar dat zeggen en bewijzen is niet hetzelfde. De wereld van virologie is een pseudo-wereld, waarin de betekenis van woorden verdraaid is, controle-experimenten niet nodig zijn en software koning is. Op dit moment houdt deze pseudo-virologie zijn greep over de gehele wereld.
In het artikel van Dr. Lanka:
“The Virus Misconception. Part II” (zie WiPlus 2/2020)” roept Dr. Lanka wetenschappers, bio-informatici en laboratoriumtechnici op om deze controle-experimenten eindelijk eerlijk uit te voeren en te publiceren.
Met veel dank aan Dr. Stefan Lanka, De Germaanse geneeskunde, Brecht Arnaert en Macrotrends.
Daniel Derweduwen
Artikel is overgenomen van de website: Artsen Voor Vrijheid.
Volg Tribute op Facebookvoor het laatste nieuws en blijf up to date met wat er ECHT aan de gang is in de wereld! Steun de vrijheidsbeweging, jouw toekomst en die van je geliefden. Deel dit bericht op social media en in je eigen netwerk. DOEN! Link naar telegram.