Als in het voorjaar de fruitbomen in bloei staan, duurt dat maar kort. Veel mensen vinden die bloei zo spectaculair mooi, dat ze er speciaal voor op bloesemtocht gaan. De meeste loofbomen hebben echter een onopvallende bloei. Heeft u weleens een beuk of een eik zien bloeien? Ze doen het wel, want waar komen anders in de herfst die eikels en beukenootjes vandaan? Maar zelfs als je heel goed kijkt, mis je de bloei vaak.
Sommige loofbomen hebben wel een herkenbare bloei. De kastanje valt op met zijn roze of witte kaarsen. En ook de bloei van de linde ontgaat je meestal niet. De linde bloeit pas in juni, het is een echte laatbloeier. De boom staat dan al vol in het blad en de lichte schutbladen en bloempjes steken af tegen het donkerder groen van het loof. Maar een bloeiende linde herken je vooral aan de zoete geur. Van de bloesem kun je thee zetten en de bijen halen er honing uit.
Een islamitische legende vertelt waarom de linde pas in juni bloeit. De strenge Yahya – in het christendom bekend als Johannes de Doper – was bedroefd omdat hij in de zomer geen honing had. Toen zijn neef Issa – Jezus – dat zag, beval hij de linde in juni te bloeien, zodat Yahya ook in de zomer honing zou hebben. In deze legende wordt via Johannes en Jezus een tegenstelling zichtbaar. Johannes staat voor de mens die zich moet neerleggen bij de wetten van de natuur. Maar Jezus hield heel veel van Johannes. Hij was als enige mens in staat de natuurwetten te doorbreken door de kracht van zijn medelijdende liefde.
Diezelfde tegenstelling tussen de strengheid van de wet en barmhartige liefde zie je ook terug in russische legenden rond de heiligen Ilja de Gestrenge en Nikolaj de Barmhartige, legenden die in de zomertijd spelen. Ilja en Nikolaj doen graag hun ronde over de akkers waar het graan te rijpen staat. Ilja de Gestrenge zorgt dat de natuur haar loop neemt: soms teisteren droogte of regen het graan, ook al betekent dat misoogst en honger. Als boeren uit armoede hun grond niet goed kunnen bewerken, kent Ilja geen medelijden: grond moet nu eenmaal goed bewerkt worden, anders groeit er niets. Maar Nikolaj de Barmhartige heeft medelijden en zorgt – soms achter de rug van Ilja de Gestrenge – toch dat het graan groeit en geoogst kan worden zodat de mensen brood hebben.
De tegenstelling tussen de noodzaak van de natuurwetten en de mogelijkheid ze door liefde op te heffen wordt in Rusland niet verbeeld via Johannes en Christus, maar in de heilige Ilja, een gekerstende versie van de voorchristelijke profeet Elias – en de heilige Nikolaj, die waarschijnlijk een personificatie is van de russische volksziel. De naam Nicolaos betekent zoiets als ‘beschermer van het volk’ en was ooit de mysterienaam voor een ingewijde die de ziel van zijn volk in zich had opgenomen.
We zitten nu midden in de sintjanstijd, maandag begint de zomer. In deze tijd gaan we vooral naar buiten, we beleven de natuur, de zonnewarmte, een weldadige zomerregen. De feestdag van Johannes de Doper valt vlak na de zomerzonnewende, op 24 juni. Wat hij preekte, zien we ook terug in het natuurgebeuren rond zijn feestdag. De zon heeft zijn hoogste stand dan bereikt en begint daarna af te nemen in kracht. Johannes preekte ook dat in de mens een kleine innerlijke zon aan zijn weg omhoog kan beginnen. Het is de zon van Christus, die een milde, warme liefde uitstraalt. De sintjanstijd gaat bijna nooit voorbij zonder een hevig onweer dat in de natuur voor een weldadige weersomslag kan zorgen.
Misschien moeten we bij zo’n onweer ook maar even denken aan de strenge stem van Johannes de Doper die ons oproept tot een innerlijke omslag.
Utz Verzendantiquariaat www.utz.nl
Volg het vrije nieuws en wees geinformeerd over wat er ECHT gebeurt in de wereld! Ondersteun de vrijheidsstrijd, kom op voor jouw toekomst, van je kinderen, van je geliefden. Deel dit bericht op social media en in je eigen netwerk. DOEN!