'Staan voor onze Vrijheid'. Dit is een live verslag... We waren met duizenden mensen (waar RTL die 250 mensen vandaan heeft???) en iedereen was daar vastberaden maar vol Liefde. Dat was ook wat iedereen al weken met elkaar had afgesproken. Als we gaan, gaan we niet vechten tégen maar staan vóór Vrijheid. We zongen met muziek en trommels en iedereen legde overal bloemen neer.
Het was wat minder begonnen zo had onze vriend Martin bemerkt. Hij was vrij vroeg en hij en zijn vriend werden gesommeerd om direct weg te gaan anders werden ze gearresteerd (terwijl ze daar keurig op afstand gewoon over een grasveld liepen 😂, dat is natuurlijk ook héél gevaarlijk) maar een van de dingen die we ook allemaal hadden afgesproken was dat we de politie niet zouden dwarsbomen. Zij doen immers ook gewoon hun werk. En dus besloten zij weg te gaan.
Maar ineens kwamen er (om 13.00 uur) uit alle hoeken en gaten mensen en er gebeurde iets bijzonders. De politie trok zich terug en lieten het gebeuren terwijl ze rustig aan de kant stonden. Veel mensen knoopten gesprekken met politie agenten aan en we kregen van velen terug dat zij achter ons stonden. Dus dat was echt prachtig.
En zo stonden we tot zo'n 15.00 uur met duizenden mensen te zingen en te dansen en scanderen dat we Voor Vrijheid waren. Bloemen werden in een hart gelegd en overal waren mensen gewoon blij dat we toch daar konden staan. Er gebeurde helemaal niets. Echt helemaal niets tot die tijd maar we zagen allemaal dat De Telegraaf om 14.00 uur had gepost dat de stemming op het veld grimmig was??? Volkomen gelogen!!
Er was niks aan de hand en zo maakt de media dus lekker stemming. Overigens had het Algemeen Dagblad om 12.30 uur gepost dat er allemaal demonstranten gearresteerd waren. En zij zette daar een foto van gisteren bij (onderin die foto stond een datum, zo dom 🤣) Maar zo word je dus beduveld in de media. Het was supergezellig toen wij een groepje jongens op het veld zagen komen die eruit zagen als hooligans. Je voelde hun spanning en ik zag ook allemaal mensen om ons heen naar hun kijken. Een van hen had ook nog een monddoekje voor en ook ik voelde dat dit niet klopte.
Ik besloot om er op af te gaan en te kijken of ik door middel van liefde en een knuffel hier wat rust kon brengen, zoals we hadden afgesproken. Beetje zenuwachtig liep ik op die groep af met mijn grootste lach, deed mijn armen wijd en keek met een vragende blik naar die knul met het monddoekje. Ietwat verbouwereerd kwam hij naar mij toe en knuffelde mij. Ik bleef 'blond doen' lachte naar de rest van de groep die allemaal wat verbaasd stonden te kijken en zei: 'gossie, we staan hier toch juist omdat we allemaal weten dat een monddoekje geen zin heeft, dus wat maakt dat jij hem toch ophebt? Ben je toch nog een beetje bang?"
De jongen begon te stotteren en zei ietwat grappend "ik stink uit m'n bek", waarop ik even 'grappend zei: "neeeee, jij wil gewoon je ogen beter laten uitkomen hé?"😜 Ik wist natuurlijk al lang dat dit niet de reden was maar sloeg mijn armen om twee jongens naast mij en zei: "Heerlijk hé jongens om hier zo met z'n allen te staan voor onze vrijheid, kunnen we straks hopelijk weer een festival vieren, dankjewel dat jullie hier gekomen zijn". Ze bleven de rest van 'mijn' tijd dat ik daar stond, heel ongemakkelijk wiebelen terwijl ze steeds naar mij keken en ik hen steeds de stralendste glimlach toewierp die ik kon geven 🤣Het hielp in ieder geval voor die tijd...
Zo rond 15.00 uur waren de meeste mensen er wel klaar mee en liepen we rustig van het veld af toen onze groep ineens mensen van de pers zagen. Wij liepen op hen af en vroegen hen naar die 'mis-informatie'.
Ietwat ongemakkelijk begonnen zij zich te verdedigen ( we zagen ondertussen aan de camera dat het mensen van Het AD waren) Eén man zei ietwat verdedigend dat ze opdracht krijgen van de hoofdredacteur. Een ander vroeg verontwaardigt of wij wisten hoe vaak hij al 'kankerlijer' genoemd was die dag? Nou dan was deze demonstratie dus echt wel grimmig hoor...
Echter toen ik vroeg of het gewone mensen waren zoals wij of toch iets meer van het type oproerkraaiers die dit geroepen had, gaf hij gaf schoorvoetend toe dat het meer dat soort types waren die dit naar hem riepen.
" Maar ze zeiden het wel!" zei hij ineens fel. En ik zag voor mijn ogen hoe die volwassen man een 'klein afgewezen jongetje' werd. En ik besefte dat het dus dit 'kleine afgewezen jongetje" was die de artikelen schreef. Geen wonder dat er dan gekke verhalen in de media komen. Ook journalisten zijn natuurlijk 'gewoon' mensen. Wij legden hen allemaal uit dat als de media zich kritiekloos achter het RIVM schaart en niks schrijft of vermeld over andere meningen of ideeën, dat mensen dan boos worden, vanuit een soort van machteloosheid.
We zeiden ook dat het eigenlijk hun taak is om te doen wat wij nu al maanden doen: luisteren naar iedereen, uitzoeken wat klopt of niet klopt en alles analyseren en op een rijtje zetten, waarop de andere man ineens dus zei: "ja, wij krijgen opdracht van de hoofdredacteur" terwijl hij wat heen en weer schuifelde met zijn voeten en ongemakkelijk keek. We gaven hem toen maar een knuffel waarop hij ons bedankte voor het goede gesprek en zo liepen we weer door. Ineens stonden we bij het oversteken naast twee agenten. Ik bedankte hen omdat zij ons de ruimte hadden gegeven ondanks dat wij ook begrepen dat het hun werk was. De agenten lachten zichtbaar blij.
Ik zei tegen hen dat ik zo blij was dat de manifestatie zo fijn was verlopen en ze stemde hiermee in. De mannelijke politie agent zei dat hij en zijn collega's steeds bloemen aangeboden kregen en dat ze die in hun hart meenamen.
En toen zeiden ze iets opmerkelijks: " en nou maar hopen dat dit ook zo in het nieuws komt"...
Ik keek hen nieuwsgierig aan en vroeg; "maar weten jullie dan dat we zo gepiepeld worden door de media?" waarop de vrouwelijke agente zei "natuurlijk weten we dat, wij zijn er meestal bij maar nu hebben jullie het met je eigen ogen gezien" ! We bedankten hen en liepen de straat over maar stuitten ineens op een cordon van ME die ons er niet meer door lieten. Er werd zwijgend naar één kant gewezen. En we zagen hoe duizenden mensen in steeds smaller wordende straat lopen (beetje fuik gevoel) richting het station. Maar we zagen ineens ook van die obscure types ertussen lopen, beetje van die hooligans en dat voelde heel onveilig.
Wij kozen toen om terug te lopen en totaal de tegenovergestelde weg te nemen, die onwijs om was (die werd overigens door een lieve politieagente aangewezen) maar wel veilig. Hierdoor hebben wij dus de rellen aan het eind gemist. Rellen die absoluut opzettelijk door deze hooligans werden gemaakt. Dat hoorden we later ook. Dat er speciaal groepen waren gekomen om te rellen.
Hierdoor werden uiteraard de politie en de ME ook ineens getriggerd. En zoals we toch allemaal zouden moeten weten levert vechten tegen... alleen maar nog meer vechten op.
En zo zijn er waterkanonnen gebruikt, oude mensen geslagen met stokken en kinderen geduwd. Echt verdrietig en zo ontzettend jammer van deze verder prachtige bijeenkomst. En zo zie je maar dat liefde .... liefde oplevert en vechten... vechten oplevert. Laten we dit vooral volhouden lieve allemaal. Laten we iedere keer vanuit Liefde en Vrede dit doen, want de politie was werkelijk voor het grootste deel van de tijd op onze hand. Wij zijn zelf geëindigd op een terras op het Plein waar we nog enorm nagenoten van deze bijzondere dag, want wij stonden in ieder geval voor datgene waar wij in geloofden en daarmee ook in de geschiedenis van de toekomst.
Een toekomst waarin we onze vrijheden weer terug krijgen met respect voor alle kwetsbaren onder ons en iedereen die wel graag nog een tijdje afstand houdt.
Tekst van Yvette Rooding: Liefs ❤ Yvette