De WHO bereidt twee nieuwe regelingen voor die een aanval zijn op de soevereiniteit van nationale overheden en bevolkingen om hun eigen gezondheidszorg in te richten ten tijde van pandemieën. Wereldwijd is hiertegen zoveel oppositie ontstaan dat directeur-generaal van de WHO Tedros in een vraaggesprek met het persbureau Agence France Press en The Guardian waarschuwt voor het mislukken van de twee regelingen – “met alle dramatische consequenties van dien, voor onze kinderen en kleinkinderen.”
De Amerikaande arts Meryl Nass, expert op het gebied van biologische oorlogsvoering, ontleedt het artikel in The Guardian voor ons. In dit artikel laat Nass zien welke beïnvloedingstactieken de WHO inzet om de pandemieregelingen geaccepteerd te krijgen De onderstaande zes trucs worden in deze propaganda toegepast:
Zorg er altijd voor dat het over de kinderen gaat. “Plannen voor een mondiale overeenkomst inzake paraatheid voor pandemieën lopen het risico uiteen te vallen te midden van ruzie en desinformatie, aldus het hoofd van de Wereldgezondheidsorganisatie, die heeft gewaarschuwd dat toekomstige generaties “ons dit misschien niet zullen vergeven”.
Projectie. Beschuldig de andere kant ervan te doen wat de WHO zelf doet, namelijk het verspreiden van leugens en desinformatie.
Voeg twee heel verschillende dingen samen. “Tedros zei dat alle landen de capaciteit nodig hebben om ziekteverwekkers die een risico vormen te detecteren en te delen, en tijdige toegang tot tests, behandelingen en vaccins te hebben.” Wat hij niet wil toegeven, aldus Nass, is dat volgens het verdrag en de amendementen landen voortdurend op zoek dienen te gaan naar potentiële pandemische ziekteverwekkers (ook wel biologische oorlogvoeringsmiddelen genoemd) – dus niet alleen tijdens pandemieën – en zij deze aan de WHO geven voor bredere verspreiding van de dreiging. Dit is codetaal voor het aanzetten tot verdere ontwikkeling van overdraagbare aandoeningen als biologische wapens. Als landen daadwerkelijk met dit plan zouden instemmen, zullen er vrijwel gegarandeerd honderden laboratoriumlekken en mogelijk opzettelijke biologische aanvallen komen. Het delen van middelen voor biologische oorlogsvoering is echt iets heel anders dan tijdige toegang tot tests en behandelingen.
Gebruik codetaal en zorg ervoor dat het over bescherming van kinderen gaat. “Hij riep op tot een ‘sterke overeenkomst die onze kinderen en kleinkinderen zal helpen beschermen tegen toekomstige pandemieën’.” Het woord ‘sterk’ betekent in deze gecodeerde context afdwingbaar. Naties zullen verplicht zijn de WHO te gehoorzamen. Volgens het verdragsontwerp moeten zij verantwoording afleggen en zich aan de regels houden.
Lieg ronduit, en als je wordt bekritiseerd, verwijs dan naar de claim in het verdrag dat landen soeverein moeten blijven, maar verberg de delen van het verdrag waarin staat dat landen hun soevereiniteit aan de WHO dienen af te staan.
Claim universele instemming met het verdrag. “De directeur van de WHO voor noodsituaties, Michael Ryan, herinnerde de landen eraan hoe de pandemie “onze sociale, economische en politieke systemen uit elkaar rukte en een probleem van vele biljoenen dollars werd”. Te midden van grote geopolitieke conflicten is dit “één ding waar de wereld het over eens is”, zei hij.
Wat is soevereiniteit? Het vermogen om jezelf te regeren. Als je toestaat dat iets of iemand anders je geheel of gedeeltelijk regeert, geef je de soevereiniteit op over alles wat die ander kan afdwingen. Op pagina 20 van het pandemieverdrag staat een voorbeeld hoe soevereiniteit zou moeten worden overgedragen aan de WHO. De WHO eist van landen dat ze bepaalde wetten aannemen, waarbij het woord ‘zal’ of ‘zullen’ gebruikt wordt. Dit betekent in de juridische taal van internationale verdragen ‘MOET’ .
Artikel 14. Versterking van de regelgeving
1. De partijen zullen hun nationale en regionale regelgevende instanties versterken, onder meer door technische bijstand, met als doel de goedkeuringen en autorisaties van regelgevende instanties te bespoedigen en de kwaliteit, veiligheid en werkzaamheid van pandemie gerelateerde producten te waarborgen.
5. Elke partij zal stappen ondernemen om ervoor te zorgen dat zij over de wettelijke, administratieve en financiële kaders beschikt ter ondersteuning van noodgoedkeuringen van regelgevende instanties voor de effectieve en tijdige goedkeuring van pandemie gerelateerde producten tijdens een pandemie.
Artikel 15. Compensatie- en aansprakelijkheidsbeheer
1. Elke partij zal tijdens pandemieën nationale strategieën ontwikkelen voor het beheersen van aansprakelijkheidsrisico’s op haar grondgebied met betrekking tot de productie, distributie, toediening en gebruik van nieuwe vaccins die als reactie hierop zijn ontwikkeld.
Artikel 14, lid 1 vertelt landen dat ze de goedkeuringen (dat wil zeggen licenties) en autorisaties (dat wil zeggen Emergency Use Authorization oftewel EUA’s) van pandemische medicijnen en vaccins moeten bespoedigen. Als we dit ontcijferen, betekent dit dat landen manieren moeten vinden om medicijnen en vaccins in hun bevolking te krijgen zonder dat er volledige tests en vergunningen nodig zijn. In de VS kan een EUA worden afgegeven zonder het product op zelfs maar één proefdier te testen.
Artikel 14, lid 5 vertelt landen dat ze wetten en regels moeten hebben om pandemische medicijnen en vaccins snel op de markt te brengen.
Artikel 15, lid 1 vertelt landen dat ze de aansprakelijkheid voor deze haastig geproduceerde pandemische medicijnen en vaccins moeten ‘beheersen’. Gedecodeerd betekent dit dat fabrikanten, de WHO en overheidsfunctionarissen onschendbaar moeten worden gehouden tegen claims als gevolg van te haastig gemaakte producten die de WHO zal helpen produceren.
Zullen landen de controle behouden over de goedkeuringsprocessen voor pandemische producten? Hebben zij controle over de aansprakelijkheidsbepalingen? De WHO vertelt hen wat ze moeten doen. Van landen wordt verwacht dat zij bevelen van de WHO opvolgen als zij het verdrag en/of de amendementen ondertekenen.
Omdat naties echter wordt verteld om zelf nationale wetgeving op te tuigen (zoals de pandemiewet in Nederland) die zorgen dat WHO-reglementen bindend worden en afgedwongen kunnen worden, beweert de WHO dat de naties hun soevereiniteit hebben behouden.
De WHO stelt dat met gespleten tong in artikel 3, lid 2:
Soevereiniteit – Staten hebben, in overeenstemming met het Handvest van de Verenigde Naties en de algemene beginselen van het internationaal recht, het soevereine recht om wetgeving uit te vaardigen en wetgeving uit te voeren ter uitvoering van hun gezondheidsbeleid.Met andere woorden: landen, en dus bevolkingen, zijn “soeverein” om verplichte wetten aan te nemen.
Het Artsen Collectief kiest voor een model waarbij de mens en zijn/haar zeggenschap over het eigen lichaam centraal staat, en niet de instituten en winstmaximalisatie van industrieën die ons afhankelijk maken. Onze visie gaat uit van lichamelijke autonomie en vertrouwen in ons eigen lichaam.
Dit artikel is rechtstreeks overgenomen van https://artsencollectief.nl/zeg-nee-tegen-who-cratie/
Lees in verband met bovenstaand artikel: https://www.levensreis.nl/index.php/2024/01/27/2024-het-jaar-van-het-bewustzijn/