Waarom doorgaan met een behandeling die al decennialang aantoont en bewijst dat zij niet werkt? Helaas gebeurt dat met de behandelingen voor kankerpatiënten met vele vreselijke bijwerkingen als moeheid, misselijkheid, haaruitval, slapeloosheid etc. Een van de antwoorden waarom er wordt doorgegaan met deze behandelingen is volgens een topkankeronderzoeker dat “chemotherapie ooit ontwikkeld is vóórdat we enig benul hadden van de oorzaak van kanker. Chemo was een botte bijl ‘tegen álles wat snel deelt.’ Er was echter niets beters voorhanden.”
Dit verhaal stond in de Telegraaf van zaterdag 13 april 2013. Een verhaal waarvan je schrikt van de uitspraken van professor René Bernards: „Driekwart van alle kankergeneesmiddelen werkt niet…! Drie van de vier patiënten heeft dan ook geen baat bij het medicijn dat hen gegeven wordt. Dramatisch. Chemotherapie is ooit ontwikkeld vóórdat we enig benul hadden van de oorzaak van kanker. Chemo was een botte bijl ’tegen álles wat snel deelt’. Tot nu toe was er echter niets beters voorhanden. Sommige therapieën die je toedient bij longkanker of alvleesklierkanker worden vaak meer voor de vorm gegeven dan voor de werkzaamheid. We weten althans dat de kans dat het werkt klein is. 75% van de kankermedicijnen werkt niet en bij alvleesklierkanker zijn medicijnen voor de vorm”, zegt deze prof. Om van te gruwen ... en ze gaan gewoon door. We moeten ons dus realiseren dat, in tegenstelling tot de grote hoeveelheid aan optimistische publiciteit ons vertrouwen en ons geld grotendeels verspild zijn en worden.
Dr. Otto Warburg, een Duitse arts en biochemicus ontdekte in 1920 wat kanker was, hoe het ontstond en vooral, hoe je het kon vermijden. Hij kreeg zelfs in 1931 een Nobelprijs voor zijn onderzoeken (lees; Het verzwegen verhaal over kanker). Overigens werd begin 1900 slechts 1-3% van de bevolking getroffen door kanker.
In de Verenigde Staten werd de officiële Strijd tegen kanker in 1971 begonnen met de instelling van de National Cancer Act door het congres, tijdens de regering van president Richard Nixon. In begin 1990 was er in Duitsland ene dr. Ulrich Abel die wilde weten hoe effectief die 20-jarige strijd tegen kanker was verlopen. Hij had duizenden rapporten van oncologen en kankeronderzoeken doorgenomen en kwam tot de conclusie dat er miljarden waren uitgegeven en geen beteugeling van de ziekte was waargenomen. Integendeel, er waren explosief miljoenen patiënten bijgekomen ... wereldwijd.
De overlevingskansen zijn minimaal, lezen we in vele onderzoeken. Dit lees je niet op de voorkant van de krant en dat zien we niet bij het journaal. Daar lees en hoor je uitsluitend jubelende berichten. De reden waarom ‘we’ doorgaan met dit protocol is dat het helaas ontaard is in een industrie, met miljarden dollars en/of euro’s als omzet en winst.
Dit heeft alleen nog met financiële gezondheid te maken ... niets meer met de gezondheid van de patiënt of van liefde voor de medemens. De Hongaarse arts Dr. Lenkei praat daarom ook niet meer over de gezondheidszorg maar over de ziekte industrie. Ziekenhuizen en gezondheidsinstellingen zijn verworden tot profitcentra met winstdoelstellingen en aandeelhouders. Aan de lichamelijke en geestelijke ellende van de mens mag blijkbaar best verdiend worden!
De farmaceutische bedrijven klagen niet, ze maken fantastische omzetten en winsten. Ooit zullen we zeggen: Net als bij aderlating heeft de toenmalige kankerbehandeling niet gewerkt. Hoe hebben we ooit zo achterlijk en dom kunnen zijn om te denken dat chemische middelen mensen kunnen genezen. Er zijn talloze boeken met informatie waarin tientallen behandelmethoden te lezen zijn en vele ex-patiëntenverhalen. Ga op zoek naar die boeken, er is bijzonder veel informatie bekend.
Gezondheid is in eerste instantie onze eigen verantwoordelijkheid!